Landverhuizers

GvE

19-07-2008 12:07

Kort geleden riep Patrick mensen op die wonen en/of werken op Kreta hun beweegredenen en ervaringen aan een vragenlijst toe te vertrouwen.
En de eerste serie's zijn al te lezen op vakantie.paginablog.nl
Heel interessant te lezen hoe en waarom deze mensen (waarvan de namen ook regelmatig op dit PB verschijnen) de grote stap genomen hebben om Nederland te verlaten.
Ik blijf het met belangstelling en aandacht volgen en hoop voor eenieder dat ze gelukkig zijn en gezond oud mogen worden op Kreta.
Met vriendelijke groet,
Gerry
K&A

19-07-2008 15:22

Hallo Gerry.
Samen met mijn vrouw ben ik 1 van de mensen die aan het onderzoekje hebben meegewerkt,
Zoals vele ondertussen zullen weten is dit onze tweede maal en nog bijna dagelijks waarom wij die sprong in het duister wederom hebben gemaakt, wij denken dat je onze motivatie wel uit ons verhaaltje kunt halen.
Je slotregel over het gezond en gelukkig oud worden vind ik heel toepasselijk op een situatie die wij van nabij mee maken.
We kennen een Griekse familie die iets moois heeft opbebouwd de afgelopen 30 a 40 jaar hebben een twee appartemenn complexen een tarverne en twee winkels.
De ene zaak een juwelierswinkel is enige jaren geleden leeg geroofd, ja ook dat gebeurd op Kreta en zoals je weet van verzekeringen hebben ze nog nooit gehoord en die zaak is sindsdien gesloten in de andere was een kledingzaak gevestigd en ook al enige tijd dicht omdat de omzet erg laag was.
De taverne loopt steeds slechter omdat er steeds meer appartementen in de omgeving leeg staan en hun eigenappartementen ook maar mondjes maat gasten hebben.
De familie heeft dus erg te lijden van het all incl en het feit dat er steeds meer mensen uit oost europa komen die erg weinig uitgeven.
Waarom dit verhaal, nu Papa en Mama respectievelijk 82 en 78 jaar oud zijn twee maanden geleden begonnen om de kleding zaak zelf schoon te maken en weer opnieuw in te richten en een voorraad aan te leggen en begin Juni is de zaak weer open gegaan, niet met personeel erin nee Papa doet het zelf en Mama helpt hem daarbij, een buitenlandse taal spreken ze nauwelijks maar ze doen het wel op hun leeftijd en niet tot 8 uur in de avond he nee hoor ze zijn 1 van de laatste die dicht gaan en zelden of nooit voor 23.00 uur in de avond en rond 21.00 uur komt Mama met en blad met daarop wat gerechtjes en een kop koffie en zitten ze dat samen bij de shop op te peuzelen.
Niks met pensioen en lekker van je eurotjes genieten, niks personeel om de shop te runnen gewoon zelf doen en als ik samen met mijn vrouw om rond 22.30 uur naar huis ga omdat wij het welletjes vinden dan zie je ze kijken die Hollanders gaan ook vroeg dicht hebben zeker poen zat, nu nee we hebben absoluut geen poen zat maar vanaf 10 uur in de morgen met enkele uren rust in de middag vinden wij het wel genoeg, Papa en Mama niet die wachten geduldig tot de laatse toerist naar bed gaat.
Het gaat slecht met het bedrijf dus moeten we ons steentje bijdragen zeggen ze waarschijnlijk.
Zoals je ziet schrijf ik Papa en Mama iedere keer met een hoofdletter, dit moet eigenlijk ook nog vetgedrukt,
Ik heb daar een groot respect voor en een mateloze bewondering dat ze het doen, er zijn genoeg mensen uinoord europa die het hebberig zullen noemen maar om die stelling kan ik alleen maar lachen.
Ja Gerry we hopen hier gezond oud te worden en ja als het kan zitten we ook op die leeftijd bij onze shop, maar we zijn pas 59 en 60 jaar oud dus broekies bij hun vergeleken.
Fijn weekend verder
Kees en Ans
GvE

20-07-2008 03:31

Kees en Ans ik heb jullie verhaal meerdere keren gelezen en het even goed op me in laten werken…..
Ik zie het bijna voor me……. hoe jij het een en ander omschrijft over ‘'jullie’' Mama en Papa… ja, met hoofdletters en van mij mag er nog een goudenrandje omheen!
……….eerst kreeg ik een gevoel van medelijden over me heen van ach…toch… wat triest….die oude mensjes.
Zo'n situatie kan je je in Nederland bijna niet voorstellen dat mensen op die leeftijd nog van de vroege morgen tot de late avond moeten werken.
Dan komt de gedachte bij me op 'hebben ze dan uit al die verschillende zaken waar er in die 30 a 40 jaren toch ook wel tijden geweest zullen zijn dat de zaken goed gingen en ze misschien een centje opzij hadden kunnen leggen voor hun oude dag?
Ik kan niet in een ander zijn beurs kijken….wil dat ook niet…..en mag niet oordelen over een situatie die ik niet ken.
Maar nee, ik moet het denk ik anders zien…
Deze mensen leven op Kreta en zijn niet anders gewend dan hard te werken om in hun dagelijks bestaan rond te kunnen komen.
Ze stellen vast geen hoge eisen en zijn tevreden met wat ze hebben en luxe is hen vreemd.
En……vergeet niet…..het zijn Kretenzers een trots volk die niet snel bij de pakken neer gaan zitten….
Denk ook uit je verhaal op te mogen maken Kees dat Papa en Mama nog vitale mensen zijn ondanks hun hoge leeftijd.
Toch….weer dat gezond oud worden op Kreta…….dankzij de gezonde mediterrane keuken.
Ik zie toch liever deze ouderen in hun dagelijkse ritme bezig met hun winkel waar ze afleiding hebben…onder de mensen zijn en optijd een babbeltje kunnen maken met anderen….
's middags hun winkeltje een paar uur sluiten en een tukkie doen….
's avond als de grootste warmte voorbij is zitten ze buiten voor hun winkeltje en wachten op klanten en als ze hun winkel tegen elf uur sluiten en de kas opmaken hebben ze weer wat geld verdiend……..en ze leefden nog lang en gelukkig….
……..dan die ouderen in Nederlandse verpleeghuizen die bijna nooit meer buiten komen, pyamadagen hebben,een eeuwigheid moeten wachten voordat er iemand tijd heeft om hen naar het toilet te helpen, bijna nooit bezoek krijgen….en zitten weg te kwijnen….
Kees en Ans niemand kan in de toekomst kijken…….maar ik zie in mijn glazen bol….jullie beiden op hoge leeftijd voor de shop zitten in Analipsi en jullie kleindochter die dan inmiddels de zaak overgenomen heeft en nog altijd van die prachtig unieke sieraden ontwerpt en maakt voor in haar winkel…….en jullie zijn trots op haar…..en leefden nog lang en gelukkig…..
Er tikt iemand op m'n schouder en roept….zou je niet eens gaan slapen…..
Kalinichta,
Gerry
Wim

20-07-2008 19:08

Wij kennen Papa en Mama al een aantal jaartjes.Ook hun zoon en dochter,het is inderdaad triest dat hun juweliershop niet meer bestaat.Wel vind ik het fijn dat Papa weer zijn bezigheden heeft in de kledingswinkel.Het zijn echt schatten van mensen.Het restaurant van zoonlief komt er de laatste tijd niet zo goed van af.Ik heb nogal wat klachten gehoord in de 5 weken dat we daar waren.Zelf heggen we wel lekker gegeten daar.Gr.Wim.
Gradus

20-07-2008 20:21

Maar de grootste boosdoener dat het allemaal slecht loopt daar is de onenigheid in de familie. Er was er maar een slim en die is dan ook het dorp uitgegaan en ergens anders begonnen. Nikos is blij dat hij die stap heeft gedaan.

Landverhuizers

GvE

K&amp;A

GvE

Wim

Gradus

K&A