Ergens midden op Kreta, de rustige weg kende een halfverharde zijweg. Een bordje duidde er op dat een paar kilometer bergop nog een dorpje moest liggen. Na een minuut of tien kondigde het dorpje zich aan. Slechts zes huizen, ogenschijnlijk geen levend wezen te bekennen. Toch maar even uitgestapt. Aan de zijkant van een huis zaten een man en vrouw. Een ijzeren hek voorkwam dat ik dichtbij kon komen. Ik liet mijn fototoestel zien. De oude vrouw stond op en begon wild te gebaren. Ze begreep niet wat ik wilde, maar was duidelijk niet van mijn aanwezigheid gediend. Uitgelegd dat ik graag foto's van hen zou willen maken, een beetje Engels en een beetje Duits. De man snapte mijn bedoeling, kalmeerde de vrouw en opende het hek. Opeens was de sfeer allervriendelijkst. De man stond zijn stoel af, koffie en een schaaltje met walnoten werden wat later door de vrouw des huizes aan mij gepresenteerd. Ik mocht foto's maken. De man sprak een weinig Duits, geleerd tijdens zijn drie jaren bij de Opel fabriek in Rüsselsheim. Ik had gedacht dat het om een echtpaar ging, maar kreeg uitgelegd dat tante en neef het huis deelden. Zij 91, hij nog maar 76 jaar. Ze waren nieuwsgierig naar mijn persoonlijke omstandigheden. De volgende keer moest ik toch echt mijn vrouw en beide dochters meenemen, dan zouden we een verrukkelijk maal voorgeschoteld krijgen. Het kostte me moeite om na een half uurtje te vertrekken, hen uitgebreid dankend voor de gastvrije ontvangst.
http://www.pbase.com/piet01/image/98714584/original
http://www.pbase.com/piet01/image/98715498/original
http://www.pbase.com/piet01/image/98717783/original
http://www.pbase.com/piet01/image/98719386/original
http://www.pbase.com/piet01/image/98721538/original
http://www.pbase.com/piet01/image/98722332/original
Pieter
www.pbase.com/piet01